Uri Coronel z”l: voorzitter van het College van Parnassim van de Portugees-Israëlietische Gemeente/Kahal Kados Talmud Tora
24 december 1946 (1 Tebet 5707) – 18 juli 2016 (12 Tamoez 5776)
Op maandag 18 juli 2016 werd zeer plotseling uit het leven gerukt onze energieke en daadkrachtige voorzitter van Parnassim, Maurice Uriel (Uri) Senior Coronel z”l, zoon van Ab Senior Coronel z”l voorzitter van 1981 tot 1983 en broer van Jacques Senior Coronel, voorzitter van 2002 tot eind 2013.
Op 16 juni 2015 werd Uri door een overweldigende meerderheid van de leden van de Portugees-Israëlietische Gemeente (PIG) tot voorzitter van het College van Parnassim (CvP) gekozen. Dit was op een moment dat de meningen zeer uiteen liepen over de koers die de PIG in zou moeten slaan. Enerzijds moest de continuïteit van onze 400 jaar oude, orthodoxe, Sefardische gemeente met behoud van haar eeuwenoude tradities gewaarborgd worden en anderzijds was er het besef dat de wereld en vooral de demografie van de PIG volledig anders geworden was. In Uri zagen de leden de sterke leider die de gemeente nodig had: een bruggenbouwer. Iemand die niet de voorzitter zou zijn van een bepaalde groep leden, maar van alle leden. Iemand met gezag die alom gerespecteerd werd, die liefde had voor de PIG en haar tradities zonder de realiteit uit het oog te verliezen. In zijn handen was de religieuze continuïteit van de PIG veilig zonder dat het niet-orthodoxe deel van de gemeente zich buitengesloten zou voelen.
In tegenstelling tot zijn vader Ab en broer Jacques, die beiden naast voorzitter van de PIG ook jarenlang andere functies hebben bekleed binnen de gemeente, was het voorzitterschap van onze gemeente in eerste instantie niet iets wat Uri ambieerde. In tegendeel, hoewel Uri over de jaren heen de joodse gemeenschap gediend had in alle mogelijke besturen, van JBO tot Beth Shalom en NIW, zei hij altijd stellig ‘nooit bestuurder te willen worden van een joodse gemeente’.
Maar toen Uri de diepe impasse zag waarin de PIG zich bevond, voelde hij het zijn verantwoordelijkheid om in de voetsporen van zijn vader en broer te treden. En zo geschiedde. “Plan Uri Coronel” werd gepresenteerd en geaccepteerd op de Algemene Ledenvergadering. “Plan Uri Coronel” stond voor een frisse bestuurlijke wind, voor vernieuwing, voor een compleet nieuwe structuur met nieuwe statuten, voor een gemeente waarin iedereen zich thuis kon voelen en waarin het Portugees-joodse erfgoed gekoesterd en beschermd zou worden.
Met Uri kreeg de PIG een voorzitter die niet alleen bestuurlijke ervaring en emotionele betrokkenheid had, maar ook een grote persoonlijkheid was: een persoonlijkheid met Portugese gravidade en liefde voor onze Snoges in Amsterdam en Amstelveen.
Uri wilde een toegankelijk en bereikbaar voorzitter zijn voor iedereen en dat was hij ook. Tijdens zijn eerste weken als voorzitter werd de toon gezet: Uri was dag en nacht voor iedereen bereikbaar, zowel telefonisch als op de gemeente en bij hem thuis. Ook was Uri, vanaf dat hij voorzitter werd, bijna elke shabbat aanwezig in Snoge Amsterdam. Het ging zelfs zover, dat hij zich excuseerde toen hij een paar weken achtereen verhinderd was in verband met zijn vakantie.
In het begin vroeg hij zich af of hij echt zijn hoge hoed moest dragen en in de Parnassim-bank plaats moest nemen, maar al snel was hij gewend aan zijn nieuwe rol tijdens de dienst. Zijn drive en grote persoonlijke betrokkenheid bij iedereen maakte hem onmiddellijk zeer geliefd. Deze grote gedrevenheid was overigens ook iets wat hij terug verwachtte van anderen of ze nu bestuurders, medewerkers en/of leden van de PIG waren. Zijn grote betrokkenheid en wens om voor iedereen toegankelijk te zijn had ook een keerzijde: want in plaats van ‘iets erbij’ werd het PIG-voorzitterschap iets, waar hij – zoals hij zei – meer tijd aan kwijt was dan aan al zijn overige besturen bij elkaar. Eigenlijk was er – behalve zijn gezin en familie – maar één ding waarvoor de PIG moest wijken en dat was voetbal. Waar Uri menig vergadering van het College van Parnassim begon met de woorden: “we gaan door tot het af is al zitten we hier tot middernacht” kon hij een andere dag beginnen met: “collega’s, wat er ook gebeurt, vanavond stoppen we om 20.30 met vergaderen want om 21.00 uur begint voetbal”.
Maar de organisatorische uitdagingen waar de PIG mee te kampen had, waren niet zo makkelijk en snel op te lossen als Uri aanvankelijk dacht. Uri accepteerde zijn ambt als voorzitter aanvankelijk voor één jaar, maar die termijn bleek veel te optimistisch te zijn voor het doorvoeren van alle veranderingen die hij voor ogen had. Nog maar kort geleden zei hij tijdens een vergadering van Parnassim dat hij toch nog wat langer door moest gaan om alles af te maken, waarmee hij samen met de andere parnassim en de inzet van veel vrijwilligers aan was begonnen. Onmiddellijk daarna zei hij dat er na de vakantie met spoed moest worden nagedacht hoe jongeren de fakkel over zouden kunnen nemen.
Het is Uri helaas niet gegeven om alles af te maken waar hij mee bezig was. In een stormachtige tijd heeft hij de aanzet gegeven voor de toekomst van onze gemeente: het fundament is gelegd. Het is aan ons allen om het huis waar Uri mee bezig was af te bouwen. Dat moet leiden tot een stabiele maar vooral harmonieuze PIG. Het is onze taak dat in de geest van Uri uit te voeren.
